ဘ၀မွာ အဆင္ေျပတာလည္း ရွိမယ္...၊ အဆင္မေျပတာလည္း ရွိမယ္..။ သာသနာေတာ္အတြက္
လုပ္တဲ့အခါမွာ အဖ်က္ဆုိတာ ရွိစၿမဲပဲ...။ ခံႏုိင္ရည္ရွိမွ
အလုပ္ေအာင္ျမင္တယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းကုိ ဇာတ္ေတာ္ေတြ တရားေတာ္ေတြကေန
သာဓကယူၾကလုိ႔ရတယ္။...
အမ်ားအတြက္ ရည္မွန္းထားတဲ့အရာေတြမွာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္နဲ႔
အမ်ားရရွိမယ့္ အက်ဳိးေက်းဇူးကုိ စေတးလုိ႔မျဖစ္ဘူး...။
..........................................................................................
လႊတ္ခ်ထားတတ္တဲ့စိတ္ကေလးကုိသာ တကယ္နားလည္လုိက္မယ္ဆုိရင္ တုိ႔တေတြရဲ့
စိတ္ညည္းညဴစရာေတြ.. အဆင္မေျပမႈေတြ အနည္းငယ္ေတာ့ ေလ်ာ့နည္းသြားမွာပဲ..။
ဒါကုိ သိၾကလွ်က္နဲ႔ ဘာလုိ႔အေလးခံၿပီး သယ္သြားၾကမွာလဲ...။
............................................................................................
ေသာက-ဆုိတာကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားတုန္းကေတာ့ ေလးမွန္း.. ပူမွန္း ဘယ္သူမွ
မသိၾကဘူး၊ သိတဲ့သူရွားတယ္..၊ သိၿပီးေတာ့ စြန္႔ပစ္တဲ့သူက
ပုိေတာင္ရွားေသးတယ္..။ တကယ္စြန္႔ပစ္လုိက္ေတာ့မွ လြတ္လပ္ျခင္း
ေအးခ်မ္းျခင္းအရသာကုိ တကယ္ခံစားရတာ...။......................
.....................................................................................
တရားေဘာင္ထဲမွာ အားလုံးက တန္းတူပါပဲ...။ ဘယ္သူကမွ ထူးျခားၿပီး
ျမင့္ျမတ္တာ.. ယုတ္နိမ့္တာမရွိပါဘူး...။ သေဘာထားႀကီးလုိက္လုိ႔ တုိ႔တေတြရဲ့
အသားေတြ ပဲ့မသြားပါဘူး..။ မ်က္ႏွာသာဆုိတာ သူမ်ားကေပးတာ..၊ သိကၡာ-ကေတာ့
ကုိယ္ခ်မွ က်တာ...
။...................................................................
ငါးေထာင္တစ္ရြက္ ဆုိပါစုိ႔....၊ လုံးေခ်လည္း ငါးေထာင္ပဲ...။
လြင့္ပစ္လုိက္လည္း ငါးေထာင္ပဲ...၊ ေျခေထာက္ေအာက္ တက္နင္းလုိက္လည္း
ငါးေထာင္ပဲ...၊ သူ႔တန္ဘုိးကုိ ဘယ္သူမွ ခ်ပစ္လုိ႔မရဘူးေလ...။ အဲဒီေတာ့
ဦးဇင္းတုိ႔မွာလည္း ကုိယ္ပုိင္တန္ဘုိးေတာ့ ရွိေနအုံးမွာပဲ...၊
အဲဒီတန္ဘုိးကမွ ကုိယ့္ဘ၀ရဲ့ အေရးအႀကီးဆုံး အစိတ္အပုိင္းျဖစ္တာ...
...............................................................................................
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္တာေတြကုိ
စြန္႔လႊတ္ၾကရမွာပဲ..။ အခ်ိန္မတန္ခင္ ကာလေလးမွာသာ
ေတြ႕ဆုံခြင္,ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ေတြ ရေနၾကတာေလ..။ ေသျခင္းေလးမ်ဳိးထဲက
တစ္မ်ဳိးေၾကင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္, ကံတရားရဲ့ ဆုိးက်ဳိးေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္
ဆုံးရႈံးရတာကေတာ့ ဆုံးရႈံးရမွာပဲ…။ အဲဒီအခုိက္အတန္႔ေလးကုိ
ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ရင္ဆုိင္ႏုိင္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ထားရမယ္…။
…………………………………………………………………………………………………………………….
ေကာင္းကင္ေပၚမွာပဲေနေန၊ ေျမျပင္မွာပဲ သြားသြား၊ ေရေအာက္မွာပဲ ငုပ္ငုပ္-
ကုိယ္မလုိခ်င္တာကုိ ရတာ, ကုိယ္လုိခ်င္တာကုိ မရတာ--- ဒါဟာ လူတုိင္းရဲ့
ကုိယ္ပုိင္ဒုကၡအုိးေလးေတြပဲ…။ သူမ်ားဆီမွာ ရွိတဲ့ကားနဲ႔ ကုိယ့္ဆီက
စက္ဘီး-ေလးကုိ ႏႈိင္းယွဥ္ေနရင္ေတာ့ ေ၀ဒနာေတြတုိးလာတာပဲ အဖက္တင္မယ္။
ကုိယ္တကယ္ဆင္ျခင္ရမွာက ကုိယ္လုိခ်င္တာေတြဟာ ကုိယ့္အတြက္
ေရရွည္တကယ္လုိအပ္တဲ့အရာေတြလား….-- ဆုိတဲ့ View-ေလးပဲ…။
………………………………………………………………………………………………………………..
ကုိယ့္ထက္ သာတဲ့သူေတြကုိၾကည့္ၿပီး ကုိယ့္မာနေတြကုိ ခ်ဳိးႏွိမ္ရမွာျဖစ္သလုိ၊
ကုိယ့္ထက္နိမ့္က်သူေတြကုိ ျမင္တဲ့အခါမွာလည္း ကုိယ့္ရဲ့သိမ္ငယ္မႈေတြကုိ
ထိန္းသိမ္းႏုိင္ရမယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ စစ္ေဘးဒုကၡေရာက္ေနသူေတြထက္ေတာ့
တုိ႔တေတြ အမ်ားႀကီးခ်မ္းသာၾကပါတယ္။
…………………………………………………………………………………………………………………………….
ရွင္ဘုရင္လုပ္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ထားၿပီး ဂ်ဳိးရုပ္ေလးတစ္ခုအတြက္
ငုိေၾကြးေနမယ္ဆုိရင္ တန္သလား-လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိျပန္ေမးၾကရမယ္။
တစ္က်ပ္ဆုံးရႈံးတာနဲ႔ တစ္ရာဖုိးေလာက္ေၾကကြဲေနတာေတြကုိ ျမင္ရေတာ့
ေတာ္ေတာ္သနားမိတယ္။…………………….
…………………………………………………………………………………………………………………………….
ေမြးတုန္းက ဘာမွပါမလာခဲ့ဘူး…။ အခုခ်ိန္ေသဆုံးသြားမယ္ဆုိရင္ေတာင္ လူ႕ေလာကရဲ့
အေတြ႕အႀကဳံေလးေတြဟာ တုိ႔အတြက္အျမတ္ေပါ့..။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္…
အသက္ရွဴရုံသက္သက္ ကမာၻေျမျပင္ေပၚ ေရာက္လာၾကတာဆုိရင္ေတာ့………………………………….
အရွင္ပ႑ိတ(ေဒါင္းျဖဴ)
No comments:
Post a Comment